O Richard Hugh Blackmore γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 1945 στο Weston-super-Mare του Somerset που είναι περίπου 20 μίλια νοτιοδυτικά του Μπρίστολ στην Αγγλία. Στα 11 χρόνια του ο πατέρας του του δώρισε μια κιθάρα με τον όρο να μάθει να παίζει σωστά, κι έτσι για 1 χρόνο έκανε μαθήματα κλασσικής κιθάρας. Στα 15 του παράτησε το σχολείο κι άρχισε να δουλεύει σαν μαθητευόμενος μηχανικός ασυρμάτου στο αεροδρόμιο του Χήθροου. Πήρε μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας απ’ τον session κιθαρίστα Big Jim Sullivan.
O Ritchie Blackmore θεωρείται απ’ τους κύριους αρχιτέκτονες της δημιουργίας του ήχου του Hard Rock και του πρώιμου Heavy Metal.
To 1968 υπήρξε συνιδρυτής των Deep Purple μαζί με τον οργανίστα Jon Lord. H πρώτη φάση (1968–1969) των Deep Purple περιλάμβανε τους Ritchie Blackmore (κιθάρα), Jon Lord (Πλήκτρα) Nick Simper (μπάσο), Ian Paice (ντραμς), και Rod Evans (τραγούδι), Με αυτή την σύνθεση κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ τα Shades of Deep Purple, The Book of Taliesyn και Deep Purple. Με αυτή την σύνθεση οι Deep Purple ήταν προσανατολισμένοι κυρίως στην ψυχεδελική μουσική και είχαν πολύ περιορισμένη επιτυχία. Αρχηγός του γκρουπ θεωρείτο ο Jon Lord. Απ’ την περίοδο αυτή που οι Purple παιζουν πολλές διασκευές, ξεχωρίζουν τα κομμάτια “Hush” διασκευή της σύνθεσης του Joe South, “Kentucky Woman” του Neil Diamond και “Lalena” του Donovan.
Η δεύτερη φάση των Purple (1969-1973) είχε τους Ian Gillan (τραγούδι) και Roger Glover (μπάσο) και οι δύο ήρθαν απ’ τους Episode Six για να αντικαταστήσουν τους Rod Evans και Nick Simper αντίστοιχα. Με αυτή την σύνθεση κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ Concerto for Group and Orchestra, In Rock, Fireball, Machine Head, το Live Made in Japan και το Who Do We Think We Are.
Οι Deep Purple με το In Rock αλλάζουν τελείως τον ήχο τους και η κιθάρα του Blackmore μαζί με τoν παραμορφωμένο ήχο απ’ τα πλήκτρα του Lord, την εκπληκτικού εύρους φωνή του Gillan και το ρυθμικό υπόβαθρο που χτίζουν Glover και Paice οδηγούν τους Deep Purple στην επιτυχία. Ακολουθεί το άλμπουμ Fireball το 1971 για να εκτοξευτούν στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα με το Machine Head το 1972. To riff της κιθάρα του Blackmore στο “Smoke On the Water” θεωρείται ένα απ’ τα πλέον διακριτά στην ιστορία της Rock. Εδώ έχουμε τις μεγάλες επιτυχίες των Deep Purple “Speed King”, “Child In Time”, το single “Black Night”, “Fireball”, “Strange Kind Of Woman”, “Anyone’s Daughter”, “Highway Star”, “Smoke On The Water”, “Lazy”, Space Truckin'” και το “Woman from Tokyo”
Η νέα εκδοχή των Deep Purple (1973–1975) φέρνει τον Glen Hughes στην Θέση του Roger Glover και τον David Coverdale στην θέση του Ian Gillan. Με αυτή την σύνθεση κυκλοφορούν τα άλμπουμ Burn και Stormbringer ξεχωρίζουν τα τραγούδια: “Burn”, “Mistreated” και “Stormbringer”.
Ο Blackmore εγκαταλείπει το συγκρότημα στις 21 Ιουνίου 1975 για να σχηματίσει μαζί με τον τραγουδιστή Ronnie James Dio τους Rainbow. Οι Rainbow με τον Blackmore κυκλοφόρησαν οκτώ στούντιο άλμπουμ. Τραχούδια που ξεχώρισαν είναι τα “Man On The Silver Mountain”, “Catch the Rainbow”, “Temple Of The King”, “Starstruck”, “Gates of Babylon”, “Kill the King”, “Since You’ve Been Gone”, “I Surrender” και “Stone Cold”. Το γκρουπ διαλύθηκε το 1984.
Ο Blackmore επιστρέφει στους Deep Purple με τους οποίους παραμένει για πέντε στούντιο άλμπουμ: Perfect Strangers (1984), The House of Blue Light (1987), Nobody’s Perfect (1988), Slaves and Masters (1990), The Battle Rages On (1993).Εδώ ξεχωρίζουν τα: “Perfect Strangers” και “΅Wasted Sunsets”.
Το 1997 μαζί με την φίλη του τραγουδίστρια Candice Night φτιάχνει το φολκ συγκρότημα Blackmore’s Night. H σχέση του με την Candice Night κατέληξε σε γάμο και το συγκρότημα κυκλοφόρησε σειρά άλμπουμ: Shadow of the Moon (1997), Under a Violet Moon (1999), Ghost of a Rose (2003), The Village Lanterne (2006), Secret Voyage (2008), Autumn Sky (2010), Dancer and the Moon (2013), και All Our Yesterdays (2015).
Η συμμετοχή του στους Deep Purple ανταμείφθηκε με την είσοδο στο Rock & Roll Hall of Fame τον Απρίλιο του 2016, ενώ έγκυρα περιοδικά όπως το Guitar World και το Rolling Stone τον θεωρούν σαν έναν απ’ τους μεγαλύτερους και πλέον επιδραστικούς κιθαρίστες όλων των εποχών.
Χρόνια Πολλά Mr Blackmore!
